Zomaar wat foto’s.

27 April 2008, Vanmiddag een ritje gemaakt met mijn DAF mobiel en een wandeling gemaakt in het Staphorster bos. Altijd weer leuk, eindje rijden met grootmoeders auto.

Wat valt er nou eigenlijk te fotograferen in het bos ?? bijna alles is er groen. Maar kijk, een paardebloem, een simpele paardebloem, en toch kan ik het niet laten om er maar weer eens een foto van te nemen.                  Het verschil tussen een bloem en onkruid is immers een oordeel !!!!      

 

Maar ook een gewone pluizebol is voor mij de moeite waard.

Vlindertongetje ??

Na enige aandrang wilde deze pantserwagen eventjes poseren.

En tenslotte even een foto gemaakt van de kleine Benona.

Wasbordje ??

Speciaal voor één van mij beste spacevriendinnen wiens naam ik natuurlijk niet noem publiceer ik hier een zeer gewaagde foto van mijn wasbordje. (wat er nog van over is na het eten van haar overheerlijke chocoladegerecht).

Even kijken voor de juiste compositie…

 

Pffffffft, Wat is dit confronterend…

Sorry hoor maar dit blijft hier echt niet staan !!!!

De Gruwelijke Braziliaanse Loopspin.

Vorige week plaatste mijn spacemaatje Edward een artikel over de Braziliaanse Loopspin. Lees zijn verhaal, http://edwardfoto.spaces.live.com/blog/cns!D5610D7CF61E72DB!2499.entry   Zaterdagmorgen een trosje bananen gekocht bij Aldi en bij thuiskomst zag ik iets bewegen in de verpakking, het zou toch niet !!!!. En jawel hoor, een onvervalste authentieke Braziliaanse loopspin. Ik had de hoofdprijs. Snel het beest in een bakje gestopt om hem zondag eens uitgebreid op de gevoelige plaat vast te leggen. Toen ik hem zondagmiddag uit zijn bakje haalde was ‘ie een beetje versuft. Ik had deze Braziliaanse wandelaar buiten op een glasplaat neergezet, camera op het statief en Shooten maar. Ik vond hem er zo onschuldig uitzien en ik ben zo dol op spinnen dat ik hem even op mijn hand zette om hem daar te fotograferen (doet het altijd goed bij de vrouwtjes) Maar de genegenheid was niet wederzijds en voor ik er erg in had verdwenen zijn gemene kaken in mijn vinger. Op dat moment leek het hele melkwegstelsel voor mijn ogen te exploderen en vloeide er een niet te beschrijven pijn door mijn aderen. Mijn vinger zwelde vreselijk op en begon ongelofelijk te kloppen. Vrijwel meteen daarna diende een nog gruwelijker bijwerking, die Edward beschrijft in zijn item zich aan. Ik trok direkt een joggingbroek aan om mijn edele delen een beetje ruimte te geven. Het zag er verschrikkelijk uit en zelfs de kat maakte dat ‘ie wegkwam. Hulp zoeken bij de buren durfde ik niet en toen ik 112 belde werd ik keihard uitgelachen. Na vijf angstige uren begonnen de zwellingen en de pijn weer af te nemen en begon het leven mij weer een beetje toe te lachen. Maar voorlopig heb ik heilig ontzag voor deze wandelaars.

Misschien vraagt u zich af wat ik met de spin gedaan heb. Nou, een vriendin van me klaagt dat haar partner de laatste tijd niet meer zo actief is, dus heb ik de spin aan deze vriendin gegeven. Ze beloofde me dat ze er een pannetje soep van ging trekken om hun liefdesleven weer naar een hoge niveau te krikken.

Vriendelijk diertje (let op de kaken)

Harige pootjes.

Hier ging het helemaal fout.

Ook dreigend in zwart wit.

 

Motocross AMBC.   Hels Inferno.

 

19 April 2008, wezen kijken naar de clubcross van de AMBC (auto, motor & bromfietsclub). Waren de minibikes uit mijn vorige item nog grappig en soms aandoenlijk om te zien, nou, dit is dus echt het serieuzere werk. Je kan er van zeggen wat je wilt, brandstofverspilling, milieu, lawaai. Maar een ding kan je met me eens zijn, je moet wel over een enorme dosis lef beschikken om je in dit strijdtoneel te durven mengen want dit is geen sport voor mietjes. Men draagt dan ook uitermate beschermende kleding, helm & schoenen en toch gaat het wel eens flink mis. Het is een indrukwekkend tafereel wanneer er zo’n twintig motoren aan de startstreep staan. Wanneer men klaar is voor de start neemt het lawaai van de motoren toe tot een krankzinnig gebrul en zodra het startsein is gegeven vliegen de kluiten om je oren en heb je echt het idee dat je midden in de actie zit. Staphorst is in het bezit van een prachtig circuit en er worden sprongen gemaakt van soms wel meer dan vijftien meter.

Ik heb ooit zelf eens geprobeerd op zo’n machine te rijden, dat ging helemaal niet goed en ik was totaal niet bedacht op de enorme trekkracht van zo’n motorfiets. Toen ik het gas lostrok kwam het voorwiel en eind van de grond en werd ik kompleet van de machine gesleurd en ging ‘ie zonder mij vandoor.

Ook in deze tak van motorsport is er een klasse speciaal voor de kleintje. Het circuit is dan wel ingekort zodat de springschansen er uitgehaald zijn, maar ook dit ziet er toch wel heel heftig uit. Deze kleine lefgozertjes zijn dan ook niet bang voor een kluitje modder of een valpartij.

Meer foto´s in de fotomap: Motocross AMBC.

Enorme Snelheden.

Bijna niet te volgen met de Camera.

Hoge Sprongen.

Aanschouw deze kleine snelheidsduivel.

In de arena.

 

 

 

Minibiken In Staphorst.

Dinsdag 15 April 2008, ’s avonds naar het sportterrein "De Tippe" geweest waar trainingen worden gehouden met minibikes. De jongste deelnemers aan deze races zijn 5 jaar. Het is echt genieten van het fanatisme waarmee deze deelnemertjes zich op het circuit begeven om hun stunten te vertonen. Zo leren zij al op jonge leeftijd de kneepjes van het vak en het zou me dan ook niet verbazen of er zitten enkele goede toekomstige coureurs bij. Ik kreeg toestemming om vlak langs het circuit te fotograferen, pas dan merk je echt hoe blafhard deze kleine motorfietsjes rijden, de een voorzichtig en anderen met wat meer ervaring die pas de laatste meters voor een haakse bocht vol in de remmen gaan, om in de bocht het gas alweer helemaal los te trekken. Toch is deze sport minder gevaarlijk dan het lijkt en afgezien van een onschuldig valpartijtje en wat duwen loopt het allemaal in goede banen. Wie denkt dat deze sport alleen door kinderen word beoefend heeft het mis. Ook volwassenen nemen deel aan de races, al vind ik het er soms wel wat potsierlijk uitzien, zo’n grote kerel helemaal opgevouwen op zo’n superklein fietsje. Sinds pas zijn de regels voor het racen op deze motorfietsjes behoorlijk aangescherpt. Zo moeten de deelnemers in het bezit zijn van een licentie van de KNMV. Ook moet er een degelijk motorpak en helm met vizier gedragen worden voor de veiligheid. Wie meer informatie wil kan terecht op de website http://www.minibikeninstaphorst.nl.

De foto’s heb ik gemaakt met het Canon EF 28 – 300mm F 3.5 – 5.6 IS USM Objectief. Bijkomend voordeel is dat ik de horizontale beeldstabilisatie kan uitzetten. Sluittijden zitten tussen 1/200 en 1/500 sec. Isowaarden 400 tot 800.

Meer foto’s in de fotomap: Minibikes.

 

 

Staphorster Museumboerderij.

5 April 2008, Bezoekje gebracht aan een traditionele Staphorster boerderij waar het lijkt alsof de tijd enige eeuwen stil heeft gestaan. Voor de bedekking van de daken werd vroeger stro gebruikt. Vanaf ongeveer 1940 werd het stro vervangen door riet. In de woonkamer zijn alle wanden bedekt met tegels. Voor de rode ondergrond op houtwerk werd vroeger ossenbloed gebruikt en de bloemmotieven werden geschilderd door joodse schilders. Oorspronkelijk hield men de woonkamer warm door er een vuurtje te stoken. Rond 1900 verschenen de eerste kachels in de boerderijen. De kachelpijp van deze gietijzeren kachels mondde uit in een ruim houten rookkanaal. Boven het dak werd deze vroeger rood geschilderd. Vanaf 1930 werd deze ook blauw geschilderd. De vloer is bedekt met plavuizen die los gelegd werden en werden bestrooid met een laagje zand.  Een klok, spiegel en wat rekjes met serviesgoed waren vaak de enige versiering aan de wanden. De slaapkamers waren voorzien van veel te korte bedsteden waarin je halfzittend moest slapen. De kelder werd gebruikt als opslag voor vlees, melk en groente. De karnkamer, achter de kelder werd gebruikt voor het verwerken van room tot boter en werd aangedreven door een paard.

Met de opkomst van zuivelfabrieken verscheen de melkbus die diende voor het transport van de melk. Tot 1999 werd de melk in bussen bij de fabriek afgeleverd. De koeien stonden in de grupstal. Tot 1930 werden ze ook in de zomer ’s nachts binnengehaald voor de mestopbrengst. Iedere koe heeft tegenwoordig een uniek nummer, vroeger kende men iedere koe bij naam.

De klederdracht is aan het verdwijnen. Er lopen nog ongeveer 500 vrouwen rond in deze dracht. De klederdracht voor mannen is al zo goed als verdwenen.

Tijdens mijn bezoekje was er ook een bus met toeristen aanwezig. De ooh’s & aah’s waren niet van de lucht, wat me dan ook weer even deed beseffen dat dit stukje Staphorster cultuur toch wel uniek is en dus alleszins de moeite van een bezoekje waard.

Meer foto’s in de fotomap: Staphorster museumboerderij

Boerenkar.

Aandrijving Van De Karnmolen.

De Bedstee.

‘Tis Maar Effe dat je ’t weet.

 

http://sc1.sclive.net/13.0.1376.0207/Web/Parts/PhotoAlbum/script/slideshow.swf
Staphorster Museumboerderij