Staphorster bos, heide en Vennetjes.

Deze foto heb ik 22 juli gemaakt toen het weer eindelijk begon te verbeteren na een lange periode van nattigheid. Deze foto heb ik gemaakt als HDR om de lucht een dramatischer sfeer mee te geven.

Panoramaatje van de Staphorster heide in de omgeving van het zwarte veentje.

Je kan hier maar beter niet te ver van de paden afdwalen, voor je ’t weet sta je tot over je enkels in het water.

Mooi dood is niet lelijk, toch ??

De wandelpaden in het bos liggen op sommige stukken bezaaid met deze boomwortels. Als je hier teveel aandacht hebt voor de natuur lig je voor je ’t weet languit op je bek.

Geen zuchtje wind en totale stilte ’s morgens vroeg. Heerlijk om hier te zijn.

Trapje op. (foto gemaakt als HDR)

En trapje af bij de zwemvijver.

 

 

Verschillen tussen HDR en een normale foto.

Het leek me wel leuk om aan de hand van een paar foto’s te laten zien wat er mogelijk is met HDR foto’s (high dynamic range). Wat je doet is eigenlijk niet meer of minder dan de beste eigenschappen van 3 of 5 verschillend belichte foto’s (die je natuurlijk alleen vanaf statief kan maken) combineren. Op deze manier krijg je een gigantisch kleurbereik in je foto’s.

Deze foto bij de Meppeler molen heb ik in RAW formaat geschoten, dat is een foto met een kleurdiepte van 12 bit per kleurkanaal. die door de software in je camera niet bewerkt wordt en daarom oogt als een doffe kleurloze foto. Het kleurbereik van zo’n foto is echter veel groter, dat ga je pas merken als je de foto te lijf gaat met een fotobewerkingsprogramma.

Hier heb ik een HDR gemaakt van 3 foto’s met verschillende belichtingen en bewerkt met de optie ”Tone Compressor”. Het enige verschil bestaat hieruit dat ik deze foto niet verder hoefde te bewerken, wat ik met de vorige wel moest doen.

 

Ook hier heb ik een HDR gemaakt van 3 foto’s met verschillende belichtingen en bewerkt met de optie ”Detail Enhancer”. Met deze optie kan je naar hartelust spelen met licht & schaduw, kleuren, verzadiging en detail van je foto. 

Op dezelfde manier bewerkt als de vorige foto, maar het effect dramatisch versterkt wat het Daffie wel een duivelse uitstraling geeft, voor zover mogelijk bij zo’n ouwbollig autootje.

Deze foto van de wieken van de molen is een gewone foto in RAW gemaakt en bewerkt.

Dezelfde foto maar nu bewerkt als HDR waarbij het verschil goed te zien is aan het licht op de molenwiek, het detail in de rieten kap en de lucht die een wat dramatischer effect geeft zonder dat ik het echt surrealistisch gemaakt heb.

Hier heb ik een opname gemaakt in HDR van de kerk van Wanneperveen met de oude begraafplaats. Sommige fotografen vinden dit soort gepimpte foto’s spuuglelijk, andere dwepen ermee. Ik zie het zelf als een leuke zijsprong in de fotografie waar ik me momenteel druk in aan het verdiepen ben. Wat jij er van vindt mag je zelf oordelen.

 

Bodybuilders.

Op één van mijn fietstochten naar het bos kwam ik langs een weiland waar een aantal bijzonder gespierde dames stonden te herkauwen. Om mijn angst voor alles wat groter is dan mij,  en op vier poten rondloopt kwijt te raken besloot ik de confrontatie maar eens aan te gaan met die beesten. Ondanks de woeste blikken vanuit hun gemene bloeddoorlopen oogjes trok ik de stoute schoenen aan en ben over het hek geklommen om deze spierbundels eens van dichtbij te bekijken.

        De angst voor deze medogenloze grasvreters zat er bij mij dan ook goed in en ik vond dat ik grensverleggend bezig was. Dit ziet er namelijk wel iets anders uit dan een hollandse melkkoe. Je weet wel, van die suffige zwart wit beesten die de hele dag een beetje dromerig in het weiland liggen te kauwen.

Zie je mij al staan ? oog in oog op nog geen meter afstand van deze dame met haar drankoogjes en gefronste voorhoofd ?

Nadat mijn grootste angst was weggeébt hebben we samen nog wat gedronken. Al met al waren ze best wel vriendelijk.

Het weiland was goed afgeschermd met schrikdraad, en dat was natuurlijk niet bedoelt om de mensen buiten te houden, maar om de koeien binnen te houden. Zo’n isolator leek mij een mooi onderwerp voor een HDR, maar dan mag er natuurlijk niets bewegen. Tijdens het verwijderen van enkele spinnewebjes kwam ik er achter waar die dingen ook alweer voor dienen. Tjonge jonge, wat een verschrikkelijke oplazer.

Onkruid, Onkruid & nog eens Onkruid.

Af en toe loop ik de bermen wel eens door te spitten op zoek naar wilde bloemen, bloemetjes, distels en andere frunzels. Als ik dan iets moois en kleurrijks zie, sleur ik het er uit en gaat het mee naar huis waar ik de flora in m’n eigen privé studio aan een grondig onderzoek onderwerp en de macro er op loslaat. De camera gaat dan op het statief en ik probeer en zo optimaal mogelijke compositie te bepalen. De achtergrond van je onderwerp is natuurlijk ook belangrijk. Bij de beide foto’s direkt hieronder heb ik als achtergrond een paar zwerfkeien genomen. Als je de camera instelt op diafragma voorkeuze kan je spelen met de scherptediepte om je onderwerp goed los te kunnen maken van de achtergrond zodat je bloem nog mooier uit de verf komt. Op deze manier kan je al leuke dingen doen met simpele bloemetjes. Ennuh, mocht iemand weten wat de naam is van de flora, dan hou ik me graag aan bevolen. Vindt het ook altijd weer leuk om te weten WAT ik fotografeer.

Deze bloemetjes zie je in verschillende kleurvarianten en groeien zo’n 20 cm hoog.

Precies dezelfde soort maar dan in een andere kleur.

Een simpele Distel. Nog een hele toer voordat ie veilig onder de snelbinders zat. Zo heb ik  toch nog verscheidene stekels uit m’n vingers moeten trekken.

Het kelkje van de Haagwinde ( ook wel pispotje genoemd )

Ook deze eenzame Halm groeide gewoon in de berm.

Deze bolletjes vindt je genoeg langs de kant van de weg. Als je ze dan zo groot bekijkt kan je toch echt zien dat er bloemetjes op zitten. Volgens reacties op de fotosite gaat het hier om de Kleine Pimpernel.

Fotografie in HDR ( High Dynamic Range )

Heb je dat nou ook ? Wil je een foto nemen van een mooi stukje landschap, zie je dat de lucht helemaal is uitgebleekt. Dan ga je enkele stops onderbelichten, heb je de lucht mooi doortekend maar zijn de bomen verandert in donkere schaduwen. Met HDR heb je een oplossing voor dit probleem.

• Je zet je camera op een statief om beweging van je camera te voorkomen.
• Je schiet (het liefst) vijf foto’s in RAW of TIFF met verschillende belichtingen Foto1 -2, foto2 -1, foto3  0, foto4 +1, Foto5 +2. Als je voor de eerste foto hebt scherpgesteld op een onderwerp, kan je het best de automatische scherpstelling uitzetten.
• Wat je daarna doet is alle 5 foto’s samenvoegen tot een 32 bits HDR bestand. Dat kan in Adobe Photoshop maar ook in het bekende programma ”Photomatix”.
• Als je deze foto’s met verschillende belichtingen hebt samengevoegd tot een 32 bits bestand heb je nog niet het effect dat kenmerkend is voor HDR bestanden. Dat doe je met de functie ”Tonemapping” in photomatix, of een plugin voor Photoshop. Dit is een soort filter waarmee je het bereik van je kleuren verandert. Je krijgt hiermee veel meer dynamiek in je foto ( meer diepte en scherpte). Dit tonemappen geeft diverse resultaten die je trouwens niet altijd in de hand hebt. De ene keer krijg je een natuurlijk resultaat, de andere keer ziet het er heel surrealistisch uit.

Deze foto’s zijn m’n eerste experimenten met HDR. Echt makkelijk is het niet om een mooi resultaat te krijgen en enkele foutjes kon ik niet verdoezelen, maar toch ben ik redelijk tevreden met het eerste resultaat. Voor mij zeker een uitdaging om deze techniek verder uit te diepen en perfectioneren.

Het Daffie natuurlijk als eerste geprobeerd, ik heb het resultaat zo natuurlijk mogelijk proberen te houden.

Hier was de wind spelbreker. Op dit formaat is het nog niet zo duidelijk te zien maar door het bewegen van de takken van de boompjes krijg je dus een vreemd resultaat als je vijf foto’s neemt die niet bewogen mogen worden.

 

Vooral de wolkenluchten die bij een normale foto vaak zo goed als uitgebleekt zijn geven hier een dramatisch effect, terwijl de schaduwpartijen goed belicht blijven.

 

 

 

 

Kinky Party.

Op sexueel vlak zijn deze rode weekschild kevers heel creatief. Beiden gaan strak gekleed in zwarte kniekousen, maar hij is z’n rijzweep vergeten.

 

En dat het er niet altijd even lief aan toegaat in de liefde maakt deze foto duidelijk. In een vlaag van woede steekt hij zijn neus diep in haar rug nadat zij al z’n tanden had uitgeslagen.

 

Leven op de staphorster heide.

Zaterdagmiddag ben ik op zoek geweest naar leven op de heide. Er verschuilen zich heel wat sprinkhanen tussen het struikgewas, en deze hoogspringers jumpen er vrolijk op los zodra je in hun buurt komt. Het valt dan ook niet mee om ze een beetje leuk voor je lens te krijgen. Soms blijft er eentje zitten, je zet heel voorzichtig je statief neer, draait je lens in de juiste hoek, even met de hand scherpstellen, klaar om af te drukken, EN HUP, DAAR SPRING IK WEER. GRRRRRRRRRRRR. Maar toch is het gelukt.

Wijdbeens.

Heb ik wat van je aan of zo ??

Gerrit fotografeert ringslangen. Henk doet het met ringrupsen. Deze veelpotige monsters zijn minstens zo gevaarlijk. Tenminste, voor je planten.

Om door een ringetje te halen.

Voor een charmeur als Henk Wilde dit juffie maar wat graag poseren.

Moet ik eerst nog naar de kapper Henk ??

Gewoon een stukje bloeiende heide.

Maar wel leuk toch ??

Deze hele kleine bloempjes groeiden te kust en te keur tusssen de heide. Wie weet wat ’t is mag het zeggen.

Kleine katjes.

Afgelopen zondag heb ik foto’s gemaakt van dit kleine poezenspul. Ongeveer negen weken oud zijn ze en aan de uitdrukking op hun koppies kan je het roofdier soms al goed herkennen. Grappig om te zien trouwens dat ze weinig last hebben van hoogtevrees en hun nieuwsgierigheid is grenzeloos. Deze diertjes willen dan ook echt alles ontdekken wat er maar te zien, behalve dan m’n camera natuurlijk, daarvoor was geen belangstelling. Je kan je longen uit je lijf schreeuwen maar hun aandacht dwaalt continue af. Een momentje stilzitten is er dan ook niet bij en door de wanhoop gedreven heb ik een paar foto’s van ze gemaakt in een bloempot hoog boven de grond, en zelfs dan kom je handen te kort om ze op te vangen. Na een sessie van ongeveer één uur had ik dan toch voldoende foto’s die m’n goedkeuring konden wegdragen.

I’m a big big girl in a big big world.

Hoog Sannie, kijk omhoog Sannie.

Effe poepen !!

Beetje ruw schatten, hoogte bijna twee meter. Jawel ik spring…

Zooo, nu eerst ’n Bavaria.