Monsters in de mist

Monsters in de mist.

Het is zondagmorgen 7.00 a.m. en de wekker rinkelt me vanuit mijn zoete dromen naar de harde realiteit van alledag. Ik sta met moeite op en ik kijk met m’n slaperige hoofd vanuit m’n raam over de Staphorster landerijen die bedekt zijn met een loodgrijze deken van mist. In de verte kraait een haan en ik zie een sullige koekop boven de mistige deken en de stoomwolkjes uit z’n snuit verraden dat het koud is. Snel schiet ik m’n broek, trui en sokken aan en ga naar beneden om een bord bambix en een pot koffie te maken. Vanmorgen ga ik een kijkje nemen bij de blijdensteinse plas voor een aantal sfeervolle foto’s in de mist. Dan moet je er dus vroeg bij zijn en na het verorberen van m’n bambix en koffie de ouwe Daf aangetrapt en daar snor ik richting Ruinerwold. Onderweg kom ik de prachtigste foto onderwerpen tegen, paarden in de mist, koeien in de mist, geiten en kippen in de mist…. Maar ik heb m’n zinnen gezet op het gat van Blijdenstein, dus ik laat me niet afleiden door een stelletje mistige beesten. Hoe dichter ik de plas nader hoe neveliger het wordt en aangekomen op plaats van bestemming zit alles potdicht. Ik besluit eerst even een kijkje te nemen bij de steiger. In de weekenden worden hier wel eens ruige feestjes gehouden die tot in de kleine uurtjes, soms tot ‘s morgens vroeg duren. Er is echter in de wijde omtrek geen geschreeuw of muziek te horen en als ik bij de steiger aankom tref ik niets aan behalve een lange vergeelde onderbroek zoals ik die ook wel bij een spacevriend van me aan de waslijn aantref en nog een paar grote damestenten. Er heeft zich hier zojuist dus wel het één & ander afgespeeld en gezien de nog warme kledingsstukken vermoed ik dat mijn nadering de reden was voor de haastige aftocht van de feestgangers.

 

 

 

 

Dit is pas echt genieten van de rust, de stilte en de klamme nevel die het zicht beperkt en de illusie wekken van een kleine wereld.

 

 

 

 

Waar zijn de Gorilla’s………..?

 

 

 

 

Na een rondje om de vijver haal ik m’n kan koffie en boterhammen om m’n lunch te gebruiken aan de oever van de plas die nog steeds door grote nevelslierten wordt omhult. Ik zie ineens dat het water  tot mijn verbazing een beetje begint te borrelen. Ik weet dat er flinke snoeken in dit water rondzwemmen maar deze bubbels lijken me een beetje overdreven voor een naar adem snakkende vis.

 

 

 

Een onaangenaam gevoel begint me te bekruipen als ik de plas overzie en werkelijk overal begint het water nu te bubbelen. De sfeer begint nu heel onwerkelijk te worden. Het geluid van de vogels die links en rechts al begonnen te zingen is inmiddels verstomd en van alle kanten begint het water nu te koken. Wat speelt zich hier af onder het wateroppervlak ?

 

 

 

Langzaam verrijzen twee enorme gestaltes met rondslingerende tentakels uit het water en komen al sissend en bubbelend naar me toe waden. Ik wil nog maar één ding, vluchten. Maar ik sta daar als verlamd, mijn keel kurkdroog en met knikkende knieen. Ik voel alle kracht uit m’n lijf wegstromen.

 

 

 

 

Plotseling breekt vlak voor me het water open en komt een gillend monster als een raket omhoog. Ik schreeuw terug zo hard als ik kan.

 

 

 

 

Er is geen ontsnappen meer aan en van alle kanten komen de zombies uit het water naar me toe.

 

 

…………..Hellup…………