Gavin

.

Op een sokkel voor het Zwolse stadhuis

staat een eenzame figuur van gerecycled materiaal.

Een Android-achtig typetje die z’n beste jaren heeft

gehad. Toch houdt zijn stalen skelet hem

nog fier overeind.

.

Õ

.

……..   Jason Myers – Gavin   ……..

.

.

Õ

.

Ode aan het varken

.

Het grootste varken ter wereld is  7 meter lang en 4 meter hoog

en heeft meer van de wereld  gezien dan welke speklap dan ook.

Tot ongeveer  april is dit werk van  Jantien Rook te  bewonderen

op het Rodetorenplein te Zwolle.  Met dit werk wil de kunstenaar

de schoonheid en de kracht van het dier tonen in de hoop dat de

toeschouwer zich vereenzelvigd met het dier en niet wegkijkt

in een tijd van de bio-industrie

.

De bedoeling van deze foto in dit perspectief is niet

om een plaatje te schieten van een kunstwerk maar

om mijn eigen draai te geven aan het gevoel van

vrijheid waar tenslotte ieder dier

recht op heeft

.

^

.

…  one day I’ll fly away  …

.

.

KLIK

.

Verliefd

.

©

.

.

.

©

.

.

Dierenleed

.

Pijn & radeloosheid zijn bijna voelbaar

in dit kunstwerk  dat eigenlijk symbool

staat voor het uitsterven van veel

diersoorten en de rol die

de mens daarin

speelt

.

j

.

.

.

.

j

.

.

.

.

.

.

j

.

.

.

.

.

j

.

.

Obesitas en kunst

.

P

.

Vroeger waren dikkertjes vaak het slachtoffer van pesterijtjes.

Tegenwoordig  zijn de dikkertjes  in de meerderheid en zijn de rollen

omgedraaid. Zo liep ik onlangs op straat en hoorde ik gefluister achter

me. Zeg, waar komt dat vreemde geluid toch vandaan ? Dat is die vent

die voor ons loopt. Zijn navel schuurt langs zijn ruggengraat.  Of laatst

in die koffieshop waar ik zat te genieten van het zwarte goud. Zitten er

twee dikkertjes  achter me te fluisteren.  Als je die vent uitkleedt,  en je

een bouwlamp tegen z’n romp zet dan kan je z’n stront zien afdalen.

Ik draai me om en zie dat het ene dikkertje stikkend in een halve

moorkop van haar stoel begint te glijden. Zo zie je maar

weer dat je nooit iemand met volle mond

uit moet lachten

.

P

.

Het valt gewoon

niet mee om tegenwoordig als

gratenpakhuis door het leven te gaan.

En heus, ik stop echt alles wat eetbaar is in de onderste helft

van m’n gezicht maar er blijft geen grammetje van aan m’n lijf hangen.

.

Afgelopen zondag tijdens een wandelingetje in de beeldentuin van het

Kroller Muller museum stond ik ineens  oog in oog met een voluptueus

kunstwerk en sta je je te vergapen aan prachtige plooien en rondingen.

.

.

soms is kunst

confronterender

dan je  lief is

.

.

.

P

.

.

Ecokathedraal

.

P

.

Tegenlicht van een laagstaande  zon levert je in sommige

situaties een mooi spel  van licht en lange schaduwen op.

Het glittert allemaal net een beetje meer als de aarde nog

vochtig is na een fikse regenbui. Al die elementen kwamen

perfect samen op die zaterdagmiddag in een stukje bos

met zijn bijzondere bouwsels, muren en trappen.

.

P

.

De foto’s die ik hier laat zien zijn eigenlijk

allemaal gemaakt in het voorste gedeelte

van het bos waar de zonnestralen net

even wat  beter door de vegetatie

kunnen breken

.

.

P

.

.

Ecokathedraal

.

P

.

……….  stairway  ……….

.

.

.

.

P

.

.

.

.

.

P

.

.

Ecokathedraal

.

P

.

……….  magisch licht  ……….

.

.

.

P

.

.

Ecokathedraal

.

P

.

Daar boven op de berg

staat de tempel van de zon

.

.

.

P

.

.

Porta Celi

.

P

.

Zaterdagmiddag hebben we een wandeling gemaakt in

de Ecokathedraal. De Ecokathedraal is een idee, ontsproten uit het brein

van  Louis Le Roy  die jaren geleden  in de omgeving van  Mildam een stuk

grond aankocht, en het terrein op  willekeurige wijze beplante en bezaaide.

Met de gemeente  maakte hij vervolgens de afspraak dat restmateriaal van

stratenmakers bij het terrein werd afgeleverd. Met dit materiaal maakte hij

hij eigenhandig de meest bijzondere bouwwerken, muren en trappen met

de bedoeling dat de natuur en het verloop van de tijd zijn werk

overnemen als een kunstwerk dat zichzelf blijft ontwikkelen.

.

P

.

Als je hier voor het eerst komt krijg  je een beetje het gevoel

alsof je een  vervallen beschaving  uit de pre historie aan het

ontdekken bent. Op de foto zie je de enorme toegangspoort

tot het terrein met in de tegel  bovenin  de tekst “Porta Celi”

gegrafeerd. De Latijnse benaming voor

.

…..  hemelpoort  ….. 

.

.

.

P

.

.