… Het zwanenmeer …

.

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

 

.

<

>

<

>

.

.

<

>

.

 

… Het Drentse heideschaap …

.

Achter het wildrooster KLIK bevindt zich het domein van een flinke kudde heideschapen.

Natuurgebied Takkenhoogte/Meeuwenveen ongeveer tussen IJhorst en Balkbrug waar ook de Hooglanders

grazen en waar ik enkele keren per jaar een kijkje neem. Het is er prachtig wandelen tussen de dieren. Het harde fletse

daglicht van afgelopen dagen is voor de fotograaf een regelrecht drama maar de sunsets zijn erg mooi als de zon bloedrood

ondergaat. Het weinige maar sfeervolle licht maakt het er niet makkelijk op temidden van de donkere dode heide die nauwelijks

licht reflecteert en met lange sluittijden tot soms 1/60 sec op een 600mm lens gingen de dartelende lammetjes de

mist in maar bij wat minder aktie lukte het toch om een aantal scherpe beelden te krijgen.

.

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

.

 

… The scary road ??? …

.

Ik heb de foto uit m’n vorige item

er nog even bijgeplaatst voor het vergelijken.

.

 

.

Een voorbeeld van een foto die laat zien wat er nog meer mogelijk is met een telelens dan waar deze

doorgaans voor gebruikt wordt. De foto laat een wildrooster zien die je toegang verschaft tot een natuurgebied

en die er voor zorgt dat de dieren die er grazen binnen hun territorium blijven. De focus ligt op het rooster, stukje gras

en een paaltje dat door het avondzonnetje werd beschenen, en wat je daarachter ziet laat ik aan je eigen fantasie over.

Eigenlijk een heel vriendelijk plaatje waaraan je een sinistere wending kan geven door het om te zetten naar

zwart/wit, het aanpassen van contrasten en het toepassen van vignettering.

.

 

.

🙂 Wat zich achter het wildrooster bevindt laat ik in het volgende item zien 🙂

.

 

… Dreamtime …

.

Hier liggen we dan ergens in een Staphorster weiland.

Knikkebollend in het koesterende avondzonnetje.

We moesten wel effe lachen om de fotograaf die door een klein bliksempje werd getroffen.

Ook op dat onderste draadje staat stroom Henk !!! Dat dient om ons binnen ……… en jou buiten te houden.

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

… Experimentje in duotoning …

.

<

>

<

.

 

…Mr Magic …

.

<

>

<

.

Wie o wie is deze duistere figuur

—– die zaterdag werd gesignaleerd op het Staphorster marktterrein ——

.

<

>

<

.

 

… 200 jaar Staphorst …

.

<

Afgelopen weekend hebben wij Staphorsters op uitbundige wijze ons 200 jarig bestaan gevierd

met een aantal festiviteiten op en rondom het marktterrein. Er was ook een grote feesttent waar men

zich tegoed kon doen aan culinaire hoogstandjes en waar de kijker zich kon vergapen aan een aantal presentaties

van Staphorster mode met een alternatief tintje en gepresenteerd door professionele modellen. Veel bedrijven hadden

hun deuren voor deze gelegenheid wagenwijd opengezet en van deze mogelijkheid werd door het publiek dankbaar gebruik

gemaakt om diverse productieprocessen eens van dichtbij te bekijken.

.

Straatfotografie ligt me niet zo maar voor de gelegenheid heb ik me onder de massa begeven om enkele

personen die zich ter opluistering van de folklore in de traditionele kledij hadden gehesen te vereeuwigen.

.

Tenslotte wil ik nog even duidelijk maken dat degene die nu nog steeds beweert dat wij Staphorsters

400 jaar achterlopen eerst maar eens moet leren rekenen. Hoe kan je nou 400 jaar achterlopen als je 200

jaar bestaat !!!!! We lopen dus hooguit 200 jaar achter…..en dat valt dus best mee. Ik durf zelfs te stellen dat

we op meerdere vlakken toonaangevend zijn. Zo is de werkeloosheid in ons dorp bijzonder laag en onlangs

vertelde mij iemand dat de beste fotografen in Staphorst wonen. Nou lijkt me dat laatste een beetje overtrokken

maar het zet je wel aan het denken.

.

Hat zou mij niet verbazen dat we bij ons volgende 200 jarige lustrum onze tijd ver vooruit zijn.

.

<

 

.

<

>

<

>

 

.

<

>

<

>

 

.

<

>

<

>

 

.

<

>

<

>

 

.

<

 

… Het ruime sop …

.

<

.

Natuurlijk ga ik iedere avond in bad. Vanmiddag was opa op visite en ik zag dat ie z’n beruchte koffer

bij zich had. Tot dusver niets aan de hand. Mijn wantrouwen begon te groeien toen mama mijn bad vol

liet lopen en tot mijn ontzetting sleepte opa het bad de kamer in, zette het op de grond neer en begon wild

in het water te husselen. Vandaag kreeg ik dus een schuimbad maar zolang het maar warm is zal het mij een

worst zijn. Ik begin al een beetje bekend te worden met zijn rituelen en z’n gesleep met lampjes en zijn grote

zwarte doos. Uiteindelijk zag ik er de humor wel van in en heb ik me laten verleiden tot een vaag glimlachje.

.

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

>

<

>

.

.

<

.

____________________________________________________________________________________

 

… It’s a miracle …

.

<

.

Uiteindelijk denk je dat je alles wel hebt gehad … dus niet !!!

Opa haalde een rond doosje tevoorschijn en draaide het dopje eraf.

Er zat een stokje aan en aan het uiteinde zat een ringetje. Mama begon

tegen het ringetje te blazen en er voltrok zich een groot wonder…..echt super.

Zeg nou zelf, daar valt je bek toch van open. Allemaal Glimmende uiteenspattende

balletjes om mij heen. Zou mama soms iets door m’n melk hebben gedaan ?

.

>

.

.

<

>

<

>

.

 

.

<

.

 

… Marco II …

.

Marco is een grote dikke germaanse herder die een beetje te lang

en teveel van het goede leven heeft genoten. Voor hem voorlopig

geen bratwurst en schnitzels met patatten maar een uitgekiend dieet.

Ook gaat z’n baasje regelmatig met hem naar het bos waar hij naar hartelust

kan slepen met dikke takken en omgevallen bomen. Marco is de gehoorzaamheid

zelve en is zo ongeveer het eerste levende wezen in mijn leven dat naar mij luistert.

Marco zit, ligt, geeft poten en als ie vleugels had zou hij zelfs voor je vliegen als je het

hem netjes vraagt…………totdat ie water ziet………en dan breekt de pleuris uit. Hij gooit zijn

volle 80 kilo in de strijd en hij sleurt je doodleuk mee naar het verkwikkende nat, maar dat is dan

ook het enige probleem met mijn Duitse viervoetige vriend. Inmiddels beginnen de resultaten van zijn

spartaanse levensstijl zich duidelijk af te tekenen door het afnemende volume van zijn vetrollen en love handles

en wens ik hem verder veel succes met z’n veelbelovende afvalrace.

Blij dat er nog één hond is met een beetje ruggengraat.

.

<

>

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

🙂 … Follow the leader … 🙂

.

<

>

<

.

 

… Marco …

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

.

<

>

<

.

 

… Cindy …

>

<

.

Cindy is een superkleine dwergpekinees en tevens het hondje van m’n dochter en schoonzoon.

Ze deelt het huis met Lady, het pitbullmonster KLIK 

Cindy luistert eigenlijk heel goed naar Lady. Soms hangt ze letterlijk aan haar lippen

en op haar beurt sleurt Lady deze kleine wolbaal over het laminaat.

Cindy is een echt schoothondje met vreemde neigingen.

Als je bijvoorbeeld met een heel hoog stemmetje ‘’hobbelweg’’ tegen haar roept

springt ze luid grommend midden in je gezicht, waarschijnlijk een overblijfsel uit haar traumatische jeugd 🙂 

 

>

<

.

>

<

>

.

.

>

<

>

.

Wie is nu de echte Cindy ?

.

>

<

>

.