Waar de paddestoelenhuisjes staan.

Niet alleen op spaces maar ook op de fotosite wordt je bijna doodgegooid met paddestoelen. Tijd voor mij om het ook eens te proberen, dus ben ik zondafmiddag vol goede moed naar het bos getogen. Maar waar ik ook zocht, nergens waren die mooie rooie met witte stippels te vinden. Gelukkig waren er andere paddestoelen bij de vleet. Ik had oude kleren aangetrokken en dat was maar goed ook want wat ben ik smerig geworden in het natte mos en de rottende vegetatie. Ik probeer zo’n onderwerp zo laag mogelijk te fotograferen om de onderkant ook te kunnen zien. Daarvoor moet je de camera soms bijna ingraven. Het flitsen heb ik gedaan met een externe flitser aan een kabeltje zodat ik mijn onderwerpen van alle kanten kan belichten. Ook probeer ik hier de achtergrond donker te houden. Dat kan door je belichting voor ongeveer 90% van je flitser te laten afhangen. Paddestoelenfotografie valt me nog niet mee en de eerste foto’s waren niet best, maar uiteindelijk heb ik toch nog enkele sprookjesplaten geschoten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Herfst Impressie.

Menigeen die aan herfst denkt is in gedachten al snel bij regen, storm, kou en korte dagen. Voor hen die al op het randje van een herfstdepressie zitten ben ik vorige week zaterdag naar een natuurgebied in het Reestdal in de buurt van Balkbrug geweest. Om sfeervolle natuurfoto’s te maken moet je vroeg opstaan en als je geluk hebt werken de weersomstandigheden ook mee. Mist en een opkomende zon scheppen de meest ideale omstandigheden voor een prachtige herfstplaat.

 

Onderweg naar de wandelroute kwam ik door het Staphorster bos. En ik kon het niet laten om de zonsopgang boven de oude bosvijver even te vereeuwigen.

 

 

De mist was hier niet zo dicht maar de gloed van de opkomende zon was er niet minder mooi om.

 

 

De stilte op dit vroege tijdstip was er bijna oorverdovend.

 

 

Toen ik op plaats van bestemming aankwam stond de zon al wat hoger. Als je de zon een beetje kan verstoppen achter een boom kan je ten volle profiteren van het effect van de zonnestralen door de boomtoppen in een nevelige omgeving.

 

 

Hiervoor moet je dus echt op tijd je nest uit zijn.

 

 

Ook in open stukken bos lukt het prima om het effect van de zon door de boomtoppen te laten zien.

 

 

Deze vorm van bosbouw vindt ikzelf bijzonder mooi vanwege het ongerepte karakter.

 

 

Ook dit soort poeltjes dragen bij aan het natuurlijke karakter van dit gebied.

 

 

Ook dit is zo’n plekje waar je wel even bij stil kan blijven staan. Hier is goed te zien dat de zon al meer kracht heeft en de nevel verdwenen is.

 

Tenslotte nog de dieren die hier afgeschermd door wildroosters vrij rondlopen. Niet alleen Schotse hooglanders met hun indrukwekkende verschijning, maar ook deze kudde schapen kan je maar zo tegen ’t lijf lopen

Schotse Hooglanders.

Ik was op zaterdag 11 oktober maar weer eens vroeg opgestaan om foto’s te maken van mist en opkomende zon. Ik had een tip gekregen dat er in het Reestdal nog een wandelroute zou zijn genaamd ‘Gebied Takkenhoogte Meeuwenveen’ waar in een met wildroosters afgeschermd gebied Schotse Hooglanders zouden rondlopen. Niks te zien dus, tot ik een weiland afspeurde en daar liepen er dus drie te grazen. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk maar beter een half ei dan een lege dop. In mijn opwinding vergat ik  dat er stroom op het prikkeldraad stond wat resulteerde in de zoveelste oplazer dit jaar, en de hooglanders hadden natuurlijk de grootste lol. Vreemd maar hoe dichter je ze nadert hoe groter ze worden, en in gedachten was ik al aan het uitrekenen of ik zo ongeveer tussen de hoorns zou passen.

 

 

 

 

Op advies van een goede spacevriendin begon ik, om de dieren gerust te stellen ( en mezelf trouwens ook ) een gesprekje over koetjes en kalfjes. Dat had direkt resultaat en deze dame kwam met een sukkeldrafje op me af rennen om het gesprek van dichtbij voort te zetten.

 

 

Natuurlijk blijf je kalm op zo’n belangrijk moment in je leven. Mijn enige blijk van onrust was mijn adem die stokte en ontlasting die dun door m’n broek liep. Ik verschuilde me zo goed als ik kon achter m’n camera maar gelukkig stopte ze op tijd en liet me enkele vrolijke bokkesprongen zien voordat ze weer terug wandelde.

 

 

Natuurlijk kan je wel nagaan hoeveel lol haar beide vriendinnnen hadden bij het aanschouwen van dit kostelijke tafereeltje. Met een vieze onderbroek en de schrik nog in de benen nam ik afscheid van deze roodharige Schotse woestelingen en vervolgde ik m’n weg.

 

 

Uiteindelijk kwam ik aan bij een wildrooster en met een beetje onbehaaglijk gevoel stak ik het over. En dan staat er zomaar ineens een schotse meneer pal tegenover je. Goeie griebels, dit zag er echt angstaanjagend uit. Wat was dit beest ontzettend groot. Maar gelukkig had hij, afgezien van een verschrikkelijke jeuk op z’n rug toch een goed humeur, en in ruil voor enkele foto’s heb ik z’n rug even gekrabt. Al met al was het een enerverende ochtend.

 

 

 

 

Foto’s van de michaelskerk te Zwolle.

Afgelopen zaterdag heb ik een bezoekje gebracht aan de grote kerk van Zwolle en heb ik dit historische bouwwerk eens goed in kaart gebracht. Deze kerk heeft een geschiedenis van meer dan 1000 jaar. Bijzonder mooi om te zien hoe deze kerk de tand des tijds heeft doorstaan. Opvallende kenmerken zijn de fraaie eeuwenoude grafstenen die overal verspreid op de kerkvloer liggen. Ook de fraai besneden kansel en het beroemde vier klaviers schnitgerorgel trekken onvermijdelijk de aandacht.

Tijdens het fotograferen had ik een ontmoeting met Bert Dijkink die ik ken via de fotosite waarop ik aktief ben. Hij beheert de website van deze kerk  http://www.grotekerkzwolle.nl/   en kon me een aantal interessante details laten zien waaraan de meeste bezoekers ongemerkt aan voorbij zouden lopen.

De kansel is gebouwd in 1622 en heeft 5 jaar geduurd en is versierd met prachtig houtsnijwerk.

 

 

 

Het beroemde Schnitger orgel werd in 1721 afgeleverd en had als eerste orgel in Nederland 4 klavieren, 64 registers en 4000 pijpen. Onder het orgel zie je de doorgang naar de consistorie.

 

Het eikehouten koorhek stamt uit 1597. Op het middengedeelte staat het Onze Vader en op de zijkanten de tien geboden.

 

 

Hier heb ik de camera dicht tegen de zijkant van een zuil aangevleid om de hoogte ervan te benadrukken. Onderaan is duidelijk te zien hoe het gesteente is verweerd en uitgesleten.

 

Dezelfde foto maar nu in HDR waarbij detail en licht wat mooier in beeld komen.

 

Kunstig bewerkte gewelven.

 

 

 

Toch nog een stukje gebrandschilderd glas.

 

Een kijkje vanuit de grafkapel over de hele lengte van de kerk. De grafstenen zijn hier goed te zien.

 

De consistorie.

 

Kerkbanken.

 

Sing along.

 

Fotograaf te kijk gezet.

Soms ben je ergens op  lokatie om te fotograferen en kom je tot de ontdekking dat je zelf wordt vastgelegd.

Ik heb voor deze gelegenheid m’n broekspijpen hoog opgetrokken in een ultieme poging het imago van de witte sportsok weer omhoog te krikken. Maar de verkopen van dit geweldige produkt stijgen ongeveer even snel als de beurskoersen.

http://www.footo.nl/foto/120077

Ochtendnevel & Zonneharpen.

Ik ben absoluut geen ochtendmens maar vorige week zaterdag had ik de wekker op 7:30 gezet om een wandelroute te lopen in de dichte mist. Maar op het moment waarop de wekker afliep had ik te kampen met een zware tweestrijd, het bed was lekker warm en buiten was het koud en vochtig en alles zat potdicht door de dikke mist. Niet echt aanlokkelijk, maar  er was mij vertelt dat er een mooie boswandelroute was in Oud Avereest, een dorpje dat onderdeel is van gemeente Hardenberg. Daar sta je dan te bibberen als een Chinese naakthond. Maar als dan de zon door de nevel breekt kijg je het soort effecten te zien waarvoor ik dus zo vroeg ben opgestaan. De eerste zonnestralen die door de nevel vallen worden gebroken in de boomtoppen waardoor je een soort van stralenkrans gaat zien. Men noemt dit verschijnsel ook wel ‘zonneharp’.

 

 

 

 

 

 

Paddo’s op mijn pad.

 

De spinnewebben zijn nog goed zichtbaar op de bedauwde heide.

 

Mooie lange schaduwen bij laagstaande zon.

 

Brugje over de Reest (HDR).