Openluchtmuseum Arnhem … Molukse woning
.
ঽ
.
In zo’n kleine ruimte woonde een gezin van soms acht tot zestien personen.
Hier werd geslapen, gegeten, gespeeld en ook de was hing er te drogen.
Geen wonder dat men elkaar wel eens erg dicht op de huid zat.
De koffers stonden altijd klaar, want hun verblijf
zou immers niet lang duren.
.
.
ঽ
.
Moeilijk te vatten dat mensen hier konden overleven, privacy, wat is dat? Mooie sfeervolle foto Henk.
LikeLike
En net jou lukt het om een foto te maken als er niiemand thuis is 🙂
LikeLike
mooi
LikeLike
En zie, daar staat links voor een echte zwarte kolenkit!
Zo lijkt het me prettig te wonen, alles bij de hand, geen geloop van de ene naar de andere kamer of naar boven of beneden.Alles overzichtelijk, geen klerenkast maar gewoon een lijntje om je kleren op te hangen.
LikeLike
voor een vrijgezel of met z’n tweetjes zal het nog wel te doen zijn, en als je slecht ter been bent scheelt het een hoop gewandel Appelvrouw
LikeLike
Een mooie sfeervolle foto ! Net als of de mensen elk moment terug kunnen komen !
LikeLike
Vroeger kwam ik geregeld in een van de kampen waar Molukkers, toen nog Ambonnezen geheten, woonden. In houten barakken. Die mensen wilden indertijd niet in huizen wonen, ook al waren die beschikbaar, omdat ze meenden dat ze elk ogenblik terug zouden kunnen naar Ambon.
LikeLike
Het is er dus niet van gekomen Bea
LikeLike
Toch vind ik die sfeer iets bijzonders hebben en Bea zegt het al, ze waren er best gelukkig met de hele familie knus bij elkaar. Terug gingen de meeste niet, maar lekker koken en mooie verhalen vertelllen daar was de oudere generatie een kei in. Geweldig leuke foto Henk,thnx en fijn weekend
LikeLike
Een mooie sfeervolle foto Henk, maar die mensen leefden in zo’n kamer best wel gezellig met elkaar. Een vriend van Edward en mij had in die tijd verkering met mensen die wel een huis hadden, maar na een poosje zaten er geen deuren, trapleuningen enz. meer in dat huis dat hout was opgestookt in de kachel en als Chris daar kwam moest hij altijd een rol zware tabak meenemen want moeders zat de hele dag midden in de kamer tabak te kauwen. Op jouw foto ziet het er allemaal nog best netjes uit en ach, wij hebben vroeger ook met 6 mensen in een piepklein huisje gewoond en dat ging prima, visite kwam er genoeg en als er geen stoelen waren dan drie stoelen met een lange plank er op en iedereen zat. 😉
LikeLike
het zou voor mij helemaal niks zijn Ann. Ik heb graag wat ruimte om me heen en ik hou van mijn privacy .. die hier ver te zoeken is.
Ik ben ook in een knots van een huis opgegroeid … heeft er vast mee te maken 🙂
LikeLike
Dat zal vast wel Henk, maar bij ons was het altijd de zoete inval en als ze kwamen dan bleven ze vaak 😉
LikeLike
Bizar idd dat in zo’n kleine ruimte zoveel mensen moesten wonen / overleven.
LikeLike
Mooie sfeervolle plaat weer, Henk.
Veel kleiner dan de respectievelijke ouderlijke woningen van mijn ouders zal het toch niet geweest zijn. Bij mijn moeder leefden ze met z’n negenen in een heel klein zogenaamd ‘woudhuisje’. Wat hebben we nu dan een luxe …
LikeLike
De foto is wel gemaakt met een groothoeklens met een enorme beeldhoek Jan. die gebruik ik graag in deze situaties om de kamer in z’n geheel te laten zien
maar ook dit is toch echt heel klein bemeten.
we leven idd een stuk ruimer dan vroeger
LikeLike
Dat rekje rond de kachel……herinneringen komen boven. En zo klein vind ik de ruimte niet, ook dát herinner ik mij veel kleiner 😉
LikeLike
Er staan nog kleinere huisjes in het museum maar dit was toch ook al krap bemeten hoor
LikeLike
Erg mooi als je hele kamer kan overzien Henk..Maar het zou niets voor mij zijn.Ik heb graag ruimte en privacy
LikeLike
In vergelijking met wat wij nu gewend zijn, is dit geen grote ruimte om met zoveel mensen in te wonen, Maar tja…..nu hebben alle kinderen een eigen slaapkamer. In vroeger jaren lagen ze ook met 4 of 5 op één slaapkamer.Je hebt hier wel een hele mooie opname gemaakt, met de bestaande verlichting.
LikeLike
Mooie subtiele kleuren Henk, en werkelijk
heel mooi weergegeven. Ondanks het “trieste”
van deze grote families zit er toch veel sfeer in deze plaat.
Groet, Helma
LikeLike