Schotse Hooglanders

Schotse Hooglanders.

Ik was op zaterdag 11 oktober maar weer eens vroeg opgestaan om foto’s te maken van mist en opkomende zon. Ik had een tip gekregen dat er in het Reestdal nog een wandelroute zou zijn genaamd ‘Gebied Takkenhoogte Meeuwenveen’ waar in een met wildroosters afgeschermd gebied Schotse Hooglanders zouden rondlopen. Niks te zien dus, tot ik een weiland afspeurde en daar liepen er dus drie te grazen. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk maar beter een half ei dan een lege dop. In mijn opwinding vergat ik  dat er stroom op het prikkeldraad stond wat resulteerde in de zoveelste oplazer dit jaar, en de hooglanders hadden natuurlijk de grootste lol. Vreemd maar hoe dichter je ze nadert hoe groter ze worden, en in gedachten was ik al aan het uitrekenen of ik zo ongeveer tussen de hoorns zou passen.

 

 

 

 

Op advies van een goede spacevriendin begon ik, om de dieren gerust te stellen ( en mezelf trouwens ook ) een gesprekje over koetjes en kalfjes. Dat had direkt resultaat en deze dame kwam met een sukkeldrafje op me af rennen om het gesprek van dichtbij voort te zetten.

 

 

Natuurlijk blijf je kalm op zo’n belangrijk moment in je leven. Mijn enige blijk van onrust was mijn adem die stokte en ontlasting die dun door m’n broek liep. Ik verschuilde me zo goed als ik kon achter m’n camera maar gelukkig stopte ze op tijd en liet me enkele vrolijke bokkesprongen zien voordat ze weer terug wandelde.

 

 

Natuurlijk kan je wel nagaan hoeveel lol haar beide vriendinnnen hadden bij het aanschouwen van dit kostelijke tafereeltje. Met een vieze onderbroek en de schrik nog in de benen nam ik afscheid van deze roodharige Schotse woestelingen en vervolgde ik m’n weg.

 

 

Uiteindelijk kwam ik aan bij een wildrooster en met een beetje onbehaaglijk gevoel stak ik het over. En dan staat er zomaar ineens een schotse meneer pal tegenover je. Goeie griebels, dit zag er echt angstaanjagend uit. Wat was dit beest ontzettend groot. Maar gelukkig had hij, afgezien van een verschrikkelijke jeuk op z’n rug toch een goed humeur, en in ruil voor enkele foto’s heb ik z’n rug even gekrabt. Al met al was het een enerverende ochtend.